Początki cmentarza Batignolles sięgają 1833 r. Założony został w przedmiejskiej dzielnicy Paryża, gdzie od czasów Wielkiej Emigracji zawsze zamieszkiwała stosunkowo liczna kolonia Polaków (przez jakiś czas też A. Mickiewicz). Do dziś działa tutaj Szkoła Polska w Paryżu (sięgająca tradycją lat 40. XIX w.) oraz bursa dla pracownikow naukowych prowadzona przez Stację Naukową PAN. Świadkiem pobytu polskich emigrantów był istniejący do dziś kościoł Sainte-Marie-des-Batignolles.
W przeciwieństwie do wielkich cmentarzy Paryża nie znajdzie się tutaj okazałych kapliczek ani wykwintnych nagrobkow o dużej wartości artystycznej. Batignolles było dzielnicą zamieszkałą przez ludność biedniejszą. Z tego powodu zachowane nagrobki pochodzą dopiero z końca XIX w. Pośrod grobów polskich znaleźć tutaj można przede wszystkim potomkow drugiego pokolenia emigrantow, wykształconych w szkołach francuskich, z których część aktywnie uczestniczyła w życiu polskich skupisk nad Sekwaną. Należy wspomnieć takie rodziny jak Bojanowskich, Piotruszyńskich, Kopczyńskich, Kisielewskich, Koziorowiczów. Na uwagę zasługuje nagrobek Stasi Napierkowskiej, tancerki i aktorki filmowej okresu kina niemego, czy Antoniny Petrykiewicz, jednej z pierwszych kobiet reżyserow filmowych. Z okresu powojennej emigracji odnotować należy grób płk. Michała Protasewicza, w czasie wojny szefa oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza działającego w Londynie, który odpowiadał za łączność z krajem i Zygmunta Karaffy, przed II wojną światową dyrektora generalnego Polskiego Radia, w czasie wojny uczestnika ruchu oporu we Francji.
